De Geschiedenis van Koninklijke Sjouke Dijkstra
Beginjaren
Het begon in 1884 met Sieger Dijkstra (afkomstig uit Ee, nabij Dokkum), die als een soort zzp’er avant la lettre werkte aan verschillende bouwprojecten in Nederland. Zo bouwde hij mee aan het Rijksmuseum in Amsterdam en het treinstation in Enschede.
Niet veel later kwam hij de vrouw van zijn dromen tegen in het Noorden. Het werd sowieso een gelukkig jaar: Sieger kocht een staatslot en won daarmee 500 gulden: destijds een fors bedrag. Hij besloot te trouwen. Van het gewonnen geld kocht hij een huis en een werkplaats in Oldehove en startte een bouwbedrijfje.
Sieger Dijkstra begon met de bouw en verbouw van huizen en boerderijen. Zo bouwde hij een aantal boerderijen in de buurt van Zoutkamp in opdracht van gemeente Groningen. Hiermee kon de gemeente haar voedseltoevoer veiligstellen.
Zonen aan zet
In 1904 overleed Sieger plotseling. Zijn toen nog minderjarige zoon Sjouke nam het bedrijf over, daarin gesteund door zijn moeder. Een jaar of acht later volgden zijn twee broers. In 1910 verbreedde het bedrijf z’n activiteiten met waterbouw. Zo werd onder andere meegewerkt aan de aanleg van het Van Starkenborgh-kanaal.
In 1913, toen het bedrijf uit ongeveer dertig medewerkers bestond, verhuisde het bedrijf naar Den Ham. In de jaren ’20 werd wegenbouw aan de activiteiten toegevoegd. Zo werd gemeente Leek als vaste klant binnengehaald. Een gemeente waar het bedrijf sindsdien niet meer weg is geweest.
De jaren dertig waren magere jaren en Sjouke Dijkstra raadde zijn zoon Sieger aan om bij provincie Groningen te gaan werken. Sieger ging zich daar bezighouden met de aanleg en het onderhoud van waterwegen en bruggen.
Oorlogsjaren
In de oorlogsjaren was Sieger actief in het verzet. Hij wist aanzienlijke hoeveelheden staal afkomstig van de Groninger scheepswerven uit handen van de Duitsers te houden. Toen in de nadagen van de oorlog vele bruggen door de Duitsers werden verwoest, wilde Sieger ze met behulp van dit staal herstellen. Zijn baas bij de provincie haalde hem echter van dit project af en sommeerde Sieger naar de tekentafel.
Sieger dreigde daarop ontslag te nemen om de zaak van zijn vader over te nemen. De dag daarop werd Sieger door de toenmalige Commissaris van de Koningin uitgenodigd voor een gesprek. Of hij niet toch wilde blijven om de wederopbouw van de bruggen te gaan leiden. Maar Sieger had besloten om terug te keren naar het familiebedrijf en hij liet zich daar niet van weerhouden. Het bedrijf ging “Sjouke Dijkstra en zoon” heten.
Wederopbouw
Na de oorlog was er volop werk. Het bedrijf groeide naar ruim 180 medewerkers. Grond-, weg- en waterbouw werd de belangrijkste tak van sport. In de jaren ’50 werd in samenwerking met een wegenbouwer een asfaltfabriek op een boot aangekocht. Deze lag afwisselend in het Zuiden en in het Noorden van het land. Zo werd asfaltproductie en -verwerking een belangrijk onderdeel van de werkzaamheden.
Begin jaren ’60 werd samen met het bitumenbedrijf Smid & Hollander uit Hoogkerk een asfaltcentrale in Aduard gestart. Een tweede asfaltcentrale in Friesland volgde snel. Het bedrijf groeide verder en was inmiddels één van de grotere spelers in de wegenbouw in het noorden.
Oliecrisis
De jaren ’73-’75 waren minder goede jaren. Niet alleen sloeg de oliecrisis toe. In diezelfde jaren brandde de asfaltcentrale in Aduard af. En Sieger Dijkstra werd ernstig ziek. Gelukkig herstelde Sieger zodat hij nog heel wat jaren in het bedrijf heeft kunnen doorbrengen.
Koninklijk
Toen het bedrijf begin jaren ’80 de 100-jarige leeftijd bereikte mocht zijn zoon Sjouke-Jan Dijkstra uit handen van de toenmalige Commissaris van de Koningin het predicaat Koninklijk ontvangen. Het bedrijf heette vanaf dat moment Koninklijke Sjouke Dijkstra b.v. Een prachtige waardering voor het goede werk en de goede naam dat het bedrijf had opgebouwd.
In 1984 was het nog Sjouke Jan Dijkstra (vierde generatie in het bedrijf) die aan het roer stond. In 1998 nam zijn zoon Sieger het stokje over. Inmiddels is Sieger Dijkstra (vijfde generatie) aan het bedrijf verbonden als commissaris.
In al die jaren is er veel veranderd. De tijd, de mensen, het werk. Maar in de basis zijn we altijd hetzelfde gebleven. Oprichter Sieger Dijkstra had als motto “waar we eens geweest zijn, moeten we altijd terug kunnen komen”. De klant staat voorop en door goed werk te leveren, komen vele klanten weer terug voor vervolgopdrachten.
Dat motto loopt nog altijd als rode draad door ons werk. En dat zal ook altijd zo blijven.
