In 1904 overleed Sieger plotseling. Zijn toen nog minderjarige zoon Sjouke nam het bedrijf over, daarin gesteund door zijn moeder. Een jaar of acht later volgden zijn twee broers. In 1910 verbreedde het bedrijf z’n activiteiten met waterbouw. Zo werd onder andere meegewerkt aan de aanleg van het Van Starkenborgh-kanaal.

In 1913, toen het bedrijf uit ongeveer dertig medewerkers bestond, verhuisde het bedrijf naar Den Ham. In de jaren ’20 werd wegenbouw aan de activiteiten toegevoegd. Zo werd gemeente Leek als vaste klant binnengehaald. Een gemeente waar het bedrijf sindsdien niet meer weg is geweest.

De jaren dertig waren magere jaren en Sjouke Dijkstra raadde zijn zoon Sieger aan om bij provincie Groningen te gaan werken. Sieger ging zich daar bezighouden met de aanleg en het onderhoud van waterwegen en bruggen.

In de oorlogsjaren was Sieger actief in het verzet. Hij wist aanzienlijke hoeveelheden staal afkomstig van de Groninger scheepswerven uit handen van de Duitsers te houden. Toen in de nadagen van de oorlog vele bruggen door de Duitsers werden verwoest, wilde Sieger ze met behulp van dit staal herstellen. Zijn baas bij de provincie haalde hem echter van dit project af en sommeerde Sieger naar de tekentafel.

Sieger dreigde daarop ontslag te nemen om de zaak van zijn vader over te nemen. De dag daarop werd Sieger door de toenmalige Commissaris van de Koningin uitgenodigd voor een gesprek. Of hij niet toch wilde blijven om de wederopbouw van de bruggen te gaan leiden. Maar Sieger had besloten om terug te keren naar het familiebedrijf en hij liet zich daar niet van weerhouden. Het bedrijf ging “Sjouke Dijkstra en zoon” heten.

Na de oorlog was er volop werk. Het bedrijf groeide naar ruim 180 medewerkers. Grond-, weg- en waterbouw werd de belangrijkste tak van sport. In de jaren ’50 werd in samenwerking met een wegenbouwer een asfaltfabriek op een boot aangekocht. Deze lag afwisselend in het Zuiden en in het Noorden van het land. Zo werd asfaltproductie en -verwerking een belangrijk onderdeel van de werkzaamheden.

Begin jaren ’60 werd samen met het bitumenbedrijf Smid & Hollander uit Hoogkerk een asfaltcentrale in Aduard gestart. Een tweede asfaltcentrale in Friesland volgde snel. Het bedrijf groeide verder en was inmiddels één van de grotere spelers in de wegenbouw in het noorden.

De jaren ’73-’75 waren minder goede jaren. Niet alleen sloeg de oliecrisis toe. In diezelfde jaren brandde de asfaltcentrale in Aduard af. En Sieger Dijkstra werd ernstig ziek. Gelukkig herstelde Sieger zodat hij nog heel wat jaren in het bedrijf heeft kunnen doorbrengen.

Toen het bedrijf begin jaren ’80 de 100-jarige leeftijd bereikte mocht zijn zoon Sjouke-Jan Dijkstra uit handen van de toenmalige Commissaris van de Koningin het predicaat Koninklijk ontvangen. Het bedrijf heette vanaf dat moment Koninklijke Sjouke Dijkstra b.v. Een prachtige waardering voor het goede werk en de goede naam dat het bedrijf had opgebouwd.

In 1984 was het nog Sjouke Jan Dijkstra (vierde generatie in het bedrijf) die aan het roer stond. In 1998 nam zijn zoon Sieger het stokje over. Inmiddels is Sieger Dijkstra (vijfde generatie) aan het bedrijf verbonden als commissaris.

In al die jaren is er veel veranderd. De tijd, de mensen, het werk. Maar in de basis zijn we altijd hetzelfde gebleven. Oprichter Sieger Dijkstra had als motto “waar we eens geweest zijn, moeten we altijd terug kunnen komen”. De klant staat voorop en door goed werk te leveren, komen vele klanten weer terug voor vervolgopdrachten.

Dat motto loopt nog altijd als rode draad door ons werk. En dat zal ook altijd zo blijven.

Begin 2023 gaat het volledige bedrijf over in nieuwe handen. De directieleden die in 2021 aan het directieteam waren toegevoegd, nemen samen met een investeerder het bedrijf over. Daarmee komt na 138 jaar een eind aan de familieband.

In 2024 nemen Erik Poel en Edwin Oostinga het bedrijf in zijn geheel over. Hiermee neemt Koninklijke Sjouke Dijkstra ook afscheid van MUG Ingenieursbureau en Dijkstra Groep en is het weer een volledig zelfstandige onderneming. De focus komt te liggen op het zijn en blijven van een speler in de regionale markt en samen met medewerkers en opdrachtgevers te bouwen aan een economische, gezonde en duurzame toekomst.